نورالینک؛ رؤیای ایلان ماسک برای ادغام انسان و هوش مصنوعی زومیت

در سال ۲۰۰۶، متیو ناگل، مردی مبتلا به فلج نخاعی، ایمپلنت مغزی دریافت کرد که به او اجازه می‌داد ماوس را با ذهنش کنترل کند. ایمپلنت مغزی او که محصول کنسرسیوم تحقیقاتی برین‌گیت بود، حاوی یک خوشه‌ای متشکل از ۱۰۰ الکترود ظریف موسوم به آرایه‌ی یوتا بود که با جراحی در مغزش جای گرفت. این شرکت همان‌طور که نام آن به معنای «پیوند عصبی» اشاره دارد، در حقیقت مشغول ساخت ابزارهایی برای ارتباط مستقیم با مغز است. به همین دلیل هم شماری از خبره‌ترین افراد را گرد هم آورده تا رابط‌های مغز-کامپیوتر را طراحی و تولید کنند. در این مقاله بررسی کردیم نورالینک neuralink چیست؟ و نحوه کار آن چگونه است؟ همچنین به این پرسش پاسخ دادیم کاربردهای تراشه نورالینک چیست؟ در نهایت به بررسی تفاوت نورالینک با متاورس پرداختیم. در گفتگوی ایلان ماسک درباره نورالینک و متاورس، او تأکید دارد که نورالینک از نظر او آیندهٔ اینترنت است و تکنولوژی متاورس را بیشتر به عنوان یک تاکتیک تبلیغاتی می‌داند.

نورالینک می‌تواند در درمان بیماری‌هایی مانند فلج (Paralysis)، آلزایمر (Alzheimer’s Disease) و صرع (Epilepsy) مؤثر باشد. یک دانشجوی موسسه فناوری ماساچوست (MIT) دستگاهی ساخته که به انسان اجازه می‌دهد با استفاده از ذهن با ماشین ها ارتباط برقرار کند. دانشمندان دانشگاه کرونل از ابداع اولین رابط غیرتهاجمی بین مغزی به نام BrainNet (شبکه‌ی مغزی) خبر دادند. این رابط، از ترکیب الکترونسفالوگرافی (EEG) برای ثبت سیگنال‌های مغزی و تحریک مغناطیسی مغز (TMS) برای انتقال اطلاعات به مغز، استفاده می‌کند. در مطالعات اخیر سیگنال‌های مغزی دو آزمودنی به عنوان «فرستنده» بلافاصله با EEG تحلیل می‌شد تا تصمیمشان در رابطه با چرخاندن بلوک پیش از پرکردن خط در بازی مشابه تریس استخراج شود.

چنانچه سیستمی که امروز معرفی شد به مرحله‌‌ی عملیاتی برسد، می‌‌تواند پیشرفتی بنیادین در مقایسه با فناوری‌های سابق محسوب شود. این آرایه مجموعه‌‌ای از میخ‌‌ها است که قابلیت اتصال‌‌ به ۱۲۸ کانال الکترودی را فراهم می‌‌کنند. باوجوداین، برین‌‌گیت در مقایسه با سیستم پیشنهادی نئورالینک از کانال‌‌های کمتری برخوردار است که این امر به‌‌ قیمت محدودیت بیشتر آن در دریافت داده‌‌های مغزی تمام می‌‌شود. به‌‌علاوه، برین‌‌گیت از میخ‌‌های صُلب برای کاشت الکترود در مغز استفاده می‌‌کند که خطر آسیب به بافت را در پی دارد؛ در‌حالی‌که نئورالیک این میخ‌‌ها را با رشته‌‌های نازک و منعطف جایگزین کرده است. گفتنی است مغز انسان می‌‌تواند درون جمجمه کمی جابه‌جا شود که درصورت وجود میخ‌‌های ثابت در جمجمه، این حرکات به جراحت در بافت مغز منجر خواهد شد. این دستگاه می‌تواند به افراد کم‌توان برای کنترل تلفن همراه و کامپیوتر شخصی خود کمک کند.

استفاده از مواد زیست‌سازگار (Biocompatible Materials) یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی برای این مسئله است. رابط‌های مغز-رایانه‌ای که درون مغز کاشته می‌شوند، باید اتکاپذیری بسیار بالا و احتمال خرابی فوق‌العاده پایینی داشته باشند، چرا که تعویض آن‌ها مستلزم گشودن مجدد جمجمه‌ی فرد و بالا بردن خطر آسیب به مغز او است. طبق دستورالعمل‌های بین‌المللی اخلاق در پژوهش، اگر با روش‌های کمتر تهاجمی بتوان به عملکرد مشابه روش‌های تهاجمی دست یافت، استفاده از فناوری تهاجمی‌‌تر از نظر اخلاقی مردود است. آزمایش‌های نورالینک روی حیوانات نشان داد که روش‌های تهاجمی‌ می‌توانند آسیب‌هایی واقعی به مغز وارد کنند. دستگاه تله‌پاتی نورالینک یک ایمپلنت مغزی با ۱۰۲۴ الکترود ریز است که می‌تواند سیگنال‌ را از نورون‌های زیادی دریافت کند. هرچه الکترودهای بیشتری استفاده شود، نورون‌های بیشتری وارد ارتباط شده و داده‌های بیشتری دریافت می‌شود.

نورالینک در سال ۲۰۱۶ راه‌اندازی شد و در سال ۲۰۱۹ فاش کرد که موفق به تولید رشته‌های انعطاف‌پذیری شده است که می‌توانند به لطف رباتی شبیه چرخ خیاطی در مغز کاشته شوند. نحوه انجام نورالینک به این صورت می‌باشد که بخشی از پوست سر برداشته شده و با استفاده از ربات‌ها، تراشه‌هایی روی مغز گذاشته می‌شود و زخم سطحی و کوچکی از آن باقی می‌ماند. همچنین این محصول متشکل از 4 تراشه اختصاصی N1 است که 3 تای آن برای کنترل حرکات در قشر حرکتی مغز و یک مورد نیز در قشر حسی به عنوان حسگر گذاشته می‌شود. این آزمایش در سال 2020 روی سه خوک صورت گرفت و بعد از مدتی تراشه‌ها از مغز خوک سوم با جراحی خارج گردید. ایلان ماسک تاکید می‌کند که تراشه‌ها از مغز خوک سوم به این دلیل برداشته شدند که انسان‌ها باور کنند هر زمانی که بخواهند، می‌توانند تراشه‌های نورالینک را از مغز خود خارج کرده و به زندگی عادی خود ادامه دهند. نورالینک با استفاده از تراشه‌ی لینک N1 که در جمجمه کاشته می‌شود، با مغز ارتباط برقرار می‌کند.

هدف اصلی ایلان ماسک از توسعه پروژه نورالینک، کمک به افراد دارای معلولیت، به‌ویژه افراد مبتلا به معلولیت حرکتی است. این تکنولوژی قادر است به این دسته از افراد کمک کند تا استقلال خود را دوباره به دست آورند و تنها با فکر کردن به کارهای خود، اقدامات مختلف را انجام دهند. از طریق نورالینک، افراد دارای معلولیت حرکتی قادرند به کنترل کامپیوتر، ارگان‌های مصنوعی، نگارش مقالات و حتی نقاشی‌کشیدن بپردازند، تنها با استفاده از فکر و ذهن خود. شرکت نورالینک در سال ۲۰۱۶ تأسیس شد و از آن زمان تاکنون در حال کار کردن روی این روش ارتباطی نوین است. این شرکت یکی از شرکت های عجیب و آینده‌نگرانه ایلان ماسک محسوب می شود که هدف آن توسعه و ایجاد فناوری‌های ارتباطی عصبی و ایمپلنت‌های مغزی واسط مغز و دستگاه‌های مختلف مثل همین تراشه مغزی است. درضمن این شرکت دستگاهی شبیه به چرخ خیاطی ساخته است که می تواند رشته‌های بسیار نازک به قطر ۴ تا ۶ میکرومتر را در مغز ایمپلنت کند.

ایلان ماسک با پروژه‌ی «نورالینک» (Neuralink) خود قصد دارد فعالیت مغز بشر را به سطحی متفاوت ارتقا دهد که در آن تعامل ذهن با رایانه دیگر یک رؤیا نخواهد بود. در کل، هر دو نورالینک و متاورس به عنوان تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای شناخته می‌شوند که در آینده می‌توانند کاربردهای گسترده‌تری داشته باشند. اما انتخاب بین این دو تکنولوژی بستگی به نیازها و شرایط مخصوص هر فرد و موقعیت‌های مختلف دارد. مکس هداک، رئیس شرکت نئورالینک، نیز روی صحنه آمد و اذعان کرد با اینکه در ابتدا درباره‌ی عملی‌‌بودن این ایده مطمئن نبود، ماسک به‌‌مرور او را متقاعد به انجام آن کرد. کمپانی نورالینک قصد دارد برای انجام سریع و دقیق عملیات جایگذاری چیپ درون مغز، از ربات‌های مخصوص استفاده کند.

هکرهاکه افراد یا گروه‌هایی هستند که برای طیف وسیعی از سازمان‌ها کار می‌کنند، آشکارترین تهدید را برای Neuralink ارائه می‌کنند. هر دوی آنها امیدوارکننده به نظر می رسند، اما Neuralink آزمایشات انسانی را تا اواخر سال 2021 آغاز نخواهد کرد، در حالی که DBS درصد موفقیت بیشتری دارد و بر روی انسان نیز آزمایش می شود. و در نهایت، تحقیقات اخیر نشان می دهد که افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند افسردگی, اختلال وسواس فکری (OCD)، یا سندرم تورت می تواند از جراحی DBS بهره مند شود. مفهوم این است که یک دوربین را مستقیماً در قشر بینایی قرار دهیم و یک آرایه عظیم از هزاران، اگر نه ده ها هزار، الکترود را برای تکرار یک تصویر بصری فعال کنیم. چیپست Neuralink که با نام چیپست N1 شناخته می شود، در جمجمه قرار می گیرد که قطر آن 8 میلی متر است و شامل چندین کابل حاوی الکترود و عایق برای سیم ها است. این دیدگاه‌ها نشان می‌دهند که نورالینک نه‌تنها باید با چالش‌های فنی روبه‌رو شود، بلکه باید اعتبار علمی و کارآیی فناوری‌های خود را نیز به اثبات برساند.

در عوض، تکانه های اشتباهی را که باعث ایجاد لرزش و سایر نشانه های حرکتی می شوند، سرکوب می کند. همچنین به مطالعه تکانه های الکتریکی در مغز و ایجاد درمان برای مسائل مختلف پزشکی کمک می کند. از سوی دیگر، علیم لوئیس بنابید، تأثیری جهانی بر ایجاد تحریک عمیق مغز برای بیماری پارکینسون و سایر اختلالات حرکتی داشته است. در عین حال، چالش‌هایی مانند نگرانی‌های اخلاقی (Ethical Concerns)، حریم خصوصی (Privacy) و تاثیرات اجتماعی و اقتصادی این فناوری نباید نادیده گرفته شوند. این مسائل باید به‌طور جدی مورد بحث قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که این فناوری به نفع کل بشریت توسعه پیدا می‌کند.

پلیس ایالت فلوریدا به‌عنوان نخستین نهاد آمریکایی در سال ۲۰۱۴ قراردادی را برای استفاده از این فناوری امضا کرد. صرف‌نظر از دردسرها و خطرات متعاقب جراحی داوطلبان نورالینک، جامعه نگرانی‌های اخلاقی بسیاری در مورد فناوری BCI و عواقب ناشی از فراگیر شدن آن دارد. اگر ایمپلنت‌های با پهنای باند بالا که ماسک در‌به‌در به دنبالشان است واقعاً بتوانند امکان دسترسی به محتوای افکار و خیالان انسان را فراهم کنند، دنیا با معضلات و خطراتی عظیم روبه‌رو خواهد شد. ما در سکان‌آکادمی معتقدیم همه‌ی انسان‌ها حق دارند، به آموزش باکیفیت و کم‌هزینه دسترسی آسان داشته باشند و همه‌ی افراد می‌توانند با آموزش درست، زندگی فردی و اجتماعی خود را بهتر کنند. با توجه به تخصص تیم ما در حوزه‌ی IT و نیاز روزافزون بازار کار به متخصصان این حوزه، تولید و عرضه‌ی محتوای مهارت ‌محور و تخصصی را در حوزه‌ی IT جدی‌تر دنبال کردیم. در این راه از ابتدای انتخاب مسیر متناسب با توانایی و امکانات دانشجو تا یادگیری، تمرین، کسب مهارت تخصصی و عمومی، و در نهایت معرفی به بازار کار همراه او هستیم...

شما عزیزان می‌توانید نظرات، پیشنهادات و انتفادات خود را درباره‌ی این مطلب، در قسمت دیدگاه‌های سایت ایرانتک بیان کنید. در آوریل سال 2021 (فروردین 1400) کمپانی نورالینک ویدیویی از یک میمون 9 ساله به اسم پیجر (Pager )، پس از کار قرارگیری یک دستگاه نورالینک در مغزش، منتشر کرد؛ که با موفقیت می‌تواند با کامپیوتر بازی پینگ پونگ کند. با استفاده از تراشه شرکت نورالینک برای برقراری ارتباط دیگر نیازی به استفاده از وسایل فیزیکی ارتباطی ندارید. محقق شدن رویای دیرینه تله‌پاتی نیز در صورت گسترش استفاده از نورالینک، دور از ذهن نیست. نورولینک یک فناوری است که می‌تواند انسان‌ها را به سمت یک آینده بهتر یا بدتر هدایت کند.

به نظر نمی‌رسد که روش داخل عروقی بتواند پهنای باندی به اندازه‌ی روش تهاجمی ارائه دهد. محدود ماندن به رگ‌های خونی شاید ایمن‌تر باشد، اما نقطه‌ضعفش این است که نمی‌توان با آن به نورون‌های زیادی دسترسی داشت. واتانابه می‌گوید که این بزرگ‌ترین دلیل کنار گذاشته شدن روش داخل عروقی محسوب می‌شود. در انتهای گزارش آمده نئورالینک تراشه‌‌ای اختصاصی نیز طراحی کرده است که قابلیت‌های بهتری در خواندن و پاک‌‌کردن و تقویت سیگنال‌‌های دریافتی از مغز را دارد. در‌حال‌حاضر، این تراشه تنها می‌‌تواند داده‌‌ها را ازطریق ارتباط باسیم و USB-C ارسال کند؛ اما هدف نهایی آن دستیابی به سیستمی است که بتواند به‌‌صورت بی‌‌سیم کار کند.

قطعاً پس از عرضه رسمی تراشه مغزی نورالینک کاربردهای آن در آینده گسترش خواهد یافت؛ اما همان‌طور که گفتیم در حال حاضر هدف اصلی از استفاده از آن امکان‌پذیر کردن ارتباط بدون محدودیت و بدون مرز انسان با دستگاه‌های مختلف است. این پروب‌ها به شبکه‌ای از سیم‌ها متصل‌اند که سیگنال‌های عصبی جمع‌آوری‌شده را به یک سیستم پردازش دیجیتال منتقل می‌کنند. نوآوری اصلی این دستگاه، ترکیب دقت بالا با ایمنی بیشتر در مقایسه با فناوری‌های مشابه است. همچنین، استفاده از هوش مصنوعی (Artificial Intelligence – AI) برای کنترل ربات جراحی، دقت کاشت پروب‌ها را بهبود بخشیده است. در روش سنکرون، استنتِ فشرده‌شده با استفاده از یک کاتتر در یکی از شریان‌های قشر حرکتی مغز قرار می‌گیرد و وقتی به آنجا رسید مانند یک غنچه‌ی گل باز می‌شود و حسگرهای روی آن شروع به دریافت سیگنال از نورون‌ها می‌کنند.

این تراشه به طور مستقیم به مغز انسان متصل و سیگنال‌های عصبی را از مغز به دستگاه‌های الکترونیکی مانند کامپیوتر یا گوشی هوشمند منتقل می‌کند و کاربران می‌توانند با استفاده از آن، با مغز خود، ابزارهای الکترونیکی را کنترل کنند! یعنی از طریق فعالیت‌های مغزی، مانند تمرکز و تصور، دستگاه‌های الکترونیکی را کنترل می‌کنند. الکترودهای بکارگرفته‌شده در N1 می‌توانند سیگنال‌های الکتریکی مغز را بفهمند و آن‌ها را به الگوریتم‌هایی تبدیل کنند که دستگاه‌های الکترونیکی بتوانند آن‌ها را بخوانند. رابط مغز و کامپیوتر (BCI) فناوری‌ای است که امکان ارتباط مستقیم بین مغز و دستگاه‌های دیجیتال را فراهم می‌کند. این فناوری سیگنال‌های مغزی را دریافت و آن‌ها را به داده‌های دیجیتال تبدیل می‌کند.

این سناریو می‌تواند به‌زودی، با کمک فناوری نورالینک (Neuralink)، به واقعیت بپیوندد. ماسک اعتقاد دارد که ادغام یکپارچه با ماشین‌ها می‌تواند ما را قادر سازد تا به همه‌چیز دست یابیم. از تقویت حافظه گرفته تا بارگذاری ذهن و حتی دستیابی به زندگی ابدی که اصلی‌ترین فانتزی‌ فراانسانی دره‌ی سیلیکون است. به لطف همین اعتقاد او، نورالینک مأموریتی دوگانه‌ دارد و در کنار ایجاد یک رابط مغز-رایانه‌ برای بازگرداندن استقلال به افراد دچار معلولیت، به دنبال گشودن دروازه‌‌ای شگرف برای تشکیل انسان جدید آینده است. پاسخ تیم تحقیقات مثبت بود، اما شرکت تا سال ۲۰۱۹ این روش را رد کرد و به‌جای آن، جراحی تهاجمی‌تری را انتخاب کرد تا رشته‌ها را مستقیماً در مغز بکارد.

این فناوری می‌تواند به انسان‌ها کمک کند که سلامتی، توانایی‌ها، ارتباطات و خوشبختی خود را افزایش دهند و با رایانه‌ها و هوش مصنوعی همزیستی کنند. اما این فناوری همچنین می‌تواند مشکلات و ریسک‌هایی را برای انسان‌ها به وجود آورد. این فناوری می‌تواند به انسان‌ها آسیب‌های جسمی و روحی بزند و اصول و معیارهای اخلاقی و حقوقی را نقض کند. همچنین، این فناوری می‌تواند به انسان‌ها خطراتی را برای بقای و کرامت خود تحمیل کند و با ایجاد یک هوش مصنوعی برتر از انسان‌ها، انسان‌ها را در معرض نابودی یا برده‌داری قرار دهد. تصور کنید روزی برسد که بتوانید بدون استفاده از هیچ دستگاه خارجی، مستقیماً با کامپیوترها یا دستگاه‌های دیگر ارتباط برقرار کنید. به عنوان مثال، بدون گوشی هوشمند، یک پیام ارسال کنید یا موسیقی مورد علاقه‌تان را مستقیماً از اینترنت پخش کنید.

این سیستم همچنین قابلیت اتصال به سیستم‌های هوش مصنوعی پیشرفته (Advanced AI Systems) را دارد که می‌تواند در حوزه‌های پزشکی و علمی انقلابی ایجاد کند. در نهایت باید توجه داشت که فناوری رابط‌های مغز-رایانه، می‌تواند یکپارچگی روانشناختی و احساسی فرد را از ریشه بر هم بزند. در برخی موارد، تحریکات این دستگاه‌ها بر روی مغز فرد موجب اعتیاد، افسردگی و اضطراب در او شده است. قیمت هر رابط مغز-رایانه‌ی فعلی به ۵ الی ۱۰ هزار دلار می‌رسد و مسلماً رابط نورالینک به‌دلیل پیشرفته بودن، قیمت بالاتری هم دارد. رویکرد تهاجمی‌تر ممکن است از نظر پهنای باند، مزایای قابل توجهی ارائه دهد، اما نگرانی‌های اخلاقی و ایمنی بیشتری هم ایجاد می‌کند. نورالینک علاقه‌ی چندانی به روش‌های کمتر تهاجمی نشان نمی‌دهد و تاکنون نیز در هیچ بیانیه‌ای اعلام نکرده که چگونه می‌خواهد خطرات بالای حریم خصوصی و ایمنی این روش را برطرف کند.

در ضمن این تراشه می‌تواند با کمک قابلیت‌های هوش مصنوعی به معلولین شدید برای انجام کارهای ساده مثل کار کردن با گوشی یا کامپیوتر نیز کمک کند. در کل این قطعه میکروسکوپی می‌تواند زمینه ادغام بدون محدودیت هوش انسانی و هوش مصنوعی را فراهم کند. عصبانیت یک فناوری، به ویژه یک رابط مغز و ماشین است که با جراحی در مغز شما کاشته می شود و به شما امکان می دهد با ماشین ها ارتباط برقرار کرده و آن ها را کنترل کنید. فناوری نورالینک نه‌تنها به بیماران کمک می‌کند، بلکه می‌تواند توانایی‌های ذهنی افراد سالم را نیز تقویت کند. این شامل افزایش حافظه (Memory Enhancement)، تسریع فرآیند یادگیری (Accelerated Learning)، و تقویت توانایی‌های شناختی (Cognitive Abilities) است.

نورالینک بر این عقیده است که با کاشتن یک چیپ در مغز، می‌تواند در روند این سیگنال‌ها دخالت و دستورات ذهنی مد نظر افراد را به صورت ارادی پیاده کند. طبق گفته‌های این کمپانی، نورون‌های عصبی انواع مختلفی از اطلاعات را با خود حمل می‌کنند که احساس و افکار متفاوت را در ذهن افراد می‌سازد. بنابراین منطقی است که برای نظارت و دستکاری واکنش‌های نورون‌ها، به درون مغز انسان برویم. نورالینک (Neuralink) از دو اصطلاح Neuron به معنی نورون و link به معنی اتصال تشکیل شده و فناوری است که می‌تواند نورون‌‌ها را به کامپیوتر و شاید افراد مختلف لینک کند. “مغز ما می‌تواند مانند موبایل به کامپیوتر متصل شود.” جمله ترسناک و هیجان انگیزی که این روزها توسط شرکت نورالینک گفته می‌شود، در گزارش آن به تصویر کشیده شده است. در این گزارش تصویری میمون ماکاک دیده می‌شود که در دو طرف مغز آن، تراشه نورالینک کار گذاشته شده و در حال بازی می‌باشد.

این شرکت رابط خود را به شکل غشایی بسیار نازک طراحی کرده که با ۱۰۲۴ الکترود خود (که دقیقاً با تعداد الکترودهای ایمپلنت نورالینک برابر است) روی سطح مغز می‌نشیند تا سیگنال‌های نورون‌ها را دریافت و به خارج از مغز ارسال کند. این غشا باید از طریق شکافی در جمجمه کار گذاشته شود، اما مزیت آن نسبت به ایمپلنت نورالینک، بی‌نیازی آن از نفوذ به بافت مغز است. آربا از «تله‌پاتی» برای کنترل حرکات در بازی شطرنج آنلاین تنها با قدرت فکرش استفاده کرده است. او اعتقاد دارد اگرچه این فناوری تغییراتی در زندگیش ایجاد کرده، هنوز جای کار زیادی دارد. اگر این فناوری بتواند به‌خوبی با مغز انسان هماهنگ شود، می‌تواند کیفیت زندگی میلیون‌ها نفر را بهبود بخشد.

هر یک از الکترودها به‌گونه‌ای در مغز قرار داده می‌شوند که هیچ تماسی با رگ‌های خون‌رسان نداشته باشند. افراد برای استفاده از فناوری ارتباط مغزی نورالینک که ظاهرا قرار است در سال ۲۰۲۲ به‌صورت تجاری عرضه شود، باید اجازه دهند تراشه‌ای به نام N1 با قطر ۸ میلی‌متر و به‌اندازه یک سکه در مغز آن‌ها قرار گیرد. این تراشه دارای چند رشته سیم دارای عایق است که درمجموع ۱۰۲۴ الکترود در خود جای داده‌اند. ایلان ماسک از دستگاه مورد انتظار Neuralink خود رونمایی کرد که هدف آن ایجاد ارتباط مستقیم بین انسان و رایانه است. سپس این الکترودها می توانند سیگنال های الکتریکی در مغز ما را تجزیه و تحلیل کنند و آنها را به الگوریتمی منتقل کنند که ماشین می تواند رمزگشایی کند.

اصلی‌ترین هدف این شرکت ایجاد اتصال مستقیم بین مغز انسان و سیستم‌های رایانه‌ای، به منظور ارتقاء توانایی‌های انسانی یا بهبود بهبودی در مواردی که افراد ممکن است مشکلات مغزی داشته باشند. نورالینک (Neuralink) یک شرکت فناوری است که توسعه تکنولوژی‌های رابطه مغز و کامپیوتر ((BCI) Brain-Computer Interface) را در دستور کار دارد. نورالینک یک رابط مغز و کامپیوتر (Brain-Computer Interface – BCI) پیشرفته است. این فناوری هدفش برقراری ارتباط مستقیم بین مغز انسان و دستگاه‌های الکترونیکی است. این فناوری نه تنها درمان بیماری‌های عصبی را ممکن می‌کند، بلکه توانایی‌های ذهنی انسان را نیز تقویت می‌کند. در این مقاله، به بررسی نورالینک و پتانسیل آن برای تغییر زندگی انسان‌ها می‌پردازیم.

نورالینک در حقیقت تراشه یا چیپ کوچکی است که با جراحی در مغر افراد قرار می‌گیرد؛ که فرد با کمک آن می‌تواند با دستگاه‌های دیگر ارتباط برقرار کند یا حتی آن‌ها را کنترل کند. این تکنولوژی همچنین می‌تواند برای مطالعه‌ی سیگنال‌های الکتریکی درون مغز استفاده شود و به دانشمندان برای رفع مشکلات متعدد پزشکی کمک کند. نورالینک درصدد است که افراد با استفاده از سیگنال‌های مغزی، موس، کیبورد و حتی کامپیوتر را تنها با فکر خود کنترل کنند. نورولینک یک شرکت آمریکایی است که توسط ایلان ماسک، کارآفرین و مخترع مشهور، تأسیس شده است. هدف این شرکت ایجاد یک رابط مغز-رایانه (BCI) است که قادر باشد سیگنال‌های مغزی را خوانده و تفسیر کرده و به انسان‌ها امکان کنترل رایانه‌ها، دستگاه‌های موبایل و شاید حتی افراد دیگر را بدهد.

تا سال 2022، نورالینک هنوز در مراحل آزمایشی و تحقیقاتی بوده و محصولاتش به طور گسترده در دسترس عموم نبوده است. سناریویی را تصور کنید که در آن دولت، از BCI برای نظارت یا بازجویی استفاده می‌کند. در دنیایی که مقامات این اختیار را دارند که بدون رضایت افراد از وضعیت روحی آن‌ها باخبر شوند، دیگر حق امتناع از خود اتهامی که در قانون اساسی ایالات متحده نیز ذکر شده است، کاملاً بی‌معنی می‌شود. CNet در این ویدیو به بررسی نزدیک این گجت آینده‌نگرانه می‌پردازد و کاربردهای آن را از جهات گوناگون بررسی می‌کند. سیلیکون یک رسانه اخبار فناوری است که با هدف اطلاع‌رسانی درباره آخرین موبایل ها، محصولات و گجت‌های دنیای تکنولوژی راه‌اندازی شده است. این وبسایت با استفاده از اینفوگرافیک‌های جذاب و تصاویر گویا، مطالب خود را به صورت ساده و قابل فهم برای مخاطبان ارائه می‌دهد.

ما می توانیم در مورد DBS آشکار باشیم زیرا اکثر مردم در سراسر جهان از آن برای درمان بیماری های خود استفاده می کنند. از سوی دیگر، آزمایش‌های انسانی Neuralink حتی آغاز نشده است، اما نگرانی‌هایی که در مورد آن صحبت کردیم باید در نظر گرفته شوند. موضوع دیگری که توسط استفاده نادرست یا سوء استفاده از فناوری Neuralink (و هر رقابت فرضی رابطهای مغز و رایانه) احتمال افراد خوش نیت ولی گمراه است. DBS می تواند زندگی افراد را بهبود بخشد و آنها را قادر به عملکرد صحیح کند زیرا لرزش تنها علامت لرزش اساسی است. کره زمین را می توان در طول موج های متعددی مانند اشعه ماوراء بنفش، مادون قرمز و رادار مشاهده کرد.